Vervolg @bankje in het park

Als het mobieltje in de jas hetzelfde doordringende geluid laat horen, wordt pijnlijk duidelijk dat hij van de vermiste man moet zijn. De agenten slaan direct groot alarm en voor ik het in de gaten heb is er een heel circus in gang gezet. Een van de agenten loopt met mij mee naar de uitgang zodat ze hun werk ongestoord kunnen voortzetten. Onderweg komen we een agent met een hond tegen en hij verteld mijn begeleider dat deze speciaal getraind is om mensen op te sporen. We lopen het bureau binnen waar mijn gegevens worden genoteerd. Ik wordt hartelijk bedankt voor mijn melding en ze beloven het te melden als er nieuws is.

En dan sta ik weer op straat en passeer onderweg de ingang van het park. Deze is inmiddels afgesloten en er staat een agent bij om nieuwsgierige mensen tegen te houden. Thuisgekomen ben ik erg onrustig en herhaalt zich het hele gebeuren nog meerdere malen in mijn hoofd. Wat zou er gebeurt zijn? Is hij nog in leven? Straks ligt hij vlakbij het bankje waar ik zat. Er gaat een rilling door me heen. Ik maan mezelf om aan iets anders te denken en besluit om mijn serie verder te gaan kijken. Mijn gedachten zijn er echter maar half bij en ik mis dan ook hele stukken.

De volgende morgen ben ik al weer vroeg wakker. Tijdens het ontbijt luister ik naar de regionale zender om te horen of er nog nieuws is. Uiteraard wordt er aandacht aan de vondst van de jas besteed maar ik hoor ook dat de man niet gevonden is. Er wordt gemeld dat de zoektocht verder gaat zodra het licht is. Die dag tijdens mijn werk dwalen mijn gedachten vaak af naar de vermiste man. Wat zou het voor iemand zijn? Heeft hij nog jonge kinderen? Is hij ‘gelukkig’ getrouwd? Allemaal vragen waar ik de komende tijd antwoord op hoop te krijgen.

Ook deze dag wordt er niets gevonden en er wordt ‘s avonds op de regionale televisie ook aandacht aan de zaak besteedt. Namens de familie zit er iemand aan tafel om over de vermissing te praten. Ze vertelt dat het gaat om een gewoon gezin met twee pubers. Er is geen enkele aanwijzing dat het gaat om iets in het criminele circuit. Op de vraag of er ook aanwijzingen zijn dat hij zichzelf iets aangedaan zou kunnen hebben wordt ontkennend geantwoord. De familie doet een oproep om alles te melden wat ook maar enigszins van belang kan zijn. Wel weet de woordvoerder van de familie te melden dat hij de laatste tijd vaak ‘s avonds werd gebeld. Hij vertelde dat het met zijn werk te maken had en liep dan naar de garage om het gesprek voort te zetten. Op zijn werk heeft men hier echter geen verklaring voor.

Naar aanleiding van het televisieprogramma komen er een aantal tips binnen. Ze worden zorgvuldig nagetrokken door de politie. Dan krijg ik een telefoontje van het bureau dat hij terecht is. De vermissing krijgt ineens een heel andere wending. De vrouw van de vermiste man (Joop weet ik inmiddels) was zich rot geschrokken toen hij ineens aanbelde. Hij zag er gehavend uit maar was niet ernstig gewond,wel heel erg emotioneel en in de war. Zijn vrouw en kinderen zijn dolgelukkig dat hij weer terug is maar maken zich ook veel zorgen om hem. Op aanraden van de psycholoog die bij de politie werkt, stellen ze niet veel vragen. Het is erg belangrijk dat hij zich veilig voelt bij zijn familie en tot rust komt. Niemand weet immers wat hij heeft moeten doorstaan.

Weken gaan er voorbij zonder dat ik iets van Joop hoor. Het hele gebeuren ebt ook een beetje weg uit mijn gedachten. Nog een week en dan kan ik eindelijk mijn puppy ophalen. Alles is al voor haar komst in gereedheid gebracht, een mandje, speeltjes en een ienieminie halsband met riem. Het is zaterdag en ik doe wat boodschappen en koop een zak voer voor de pup. Bij de counter neem ik de regionale zaterdagkrant mee en zie meteen dat er een artikel instaat over Joop. Gauw reken ik af en loop bijna in een drafje naar huis. De boodschappen die in de koeling moeten berg ik op en de rest doe ik straks wel.

Aan de eettafel sla ik de krant open op de juiste pagina en een vriendelijk uitziende man lacht mij vrolijk toe. Al jaren werkt Joop bij hetzelfde productiebedrijf en hij heeft het er altijd erg naar zijn zin. Ze werken met een vast team en af en toe komt er een nieuwe collega bij. Een jaar geleden werd Karel aangenomen en werd opgenomen in het team. Het klikte goed met de collega’s en ook privé bezochten Karel en Joop elkaar regelmatig. Tijdens een van de bezoeken vroeg Karel of Joop zin had om mee te gaan naar het casino. Joop was niet bepaald het type gokker maar stemde toe om mee te gaan. Onwennig had hij er de eerste keer rondgelopen maar Karel wist hem over te halen om mee te doen.

De bezoekjes werden steeds regelmatiger maar thuis vertelde Joop nooit van zijn uitjes naar het casino. Hij zou het heus nog wel vertellen maar dat wilde hij doen op een geschikt moment. Steeds verzon hij een nieuwe smoes, dat hij ging overwerken of naar Karel ging om te sleutelen aan diens motor. De eerste keren won hij behoorlijk wat geld maar dat begon op te raken. Omdat hij niet wilde dat zijn vrouw wist dat hij gokte, werd hij zenuwachtig hoe het verder moest. Zijn verslaving was een feit. Karel was zo vriendelijk om hem geld te lenen en vroeg eerst weinig rente. Joop gokte door maar had weinig succes en had al gauw duizenden euro’s schuld bij zijn vriend. Met het stijgen van het geleende geld verhoogde Karel ook telkens de hoogte van de rente. Karel bleek al gauw helemaal niet zo’n goede vriend als dat hij zich voordeed.

Hij wilde op korte termijn zijn geld terug, anders was hij genoodzaakt om maatregelen te nemen. Joop voelde zijn eenzaamheid groeien en was zich pijnlijk bewust van de enorme fout die hij had begaan. Zijn vrouw die hem zo lief was, werd een vreemde want hij kon het niet met haar delen. Zijn schaamte deed hem in elkaar krimpen als hij naar zijn kinderen keek. Toch wist hij al het leed verborgen te houden voor iedereen. Karel bleek ‘vrienden’ te hebben die Joop bedreigden maar hij wist niet hoe hij het op moest lossen. Op een prachtige dag in oktober ging hij naar zijn favoriete plekje in het park om na te denken. Het was best warm voor de tijd van het jaar en hij ontdeed zich van zijn jas en legde die naast zich op de grond.

Plotseling verscheen een groep stoere mannen voor hem, die hem dwongen mee te lopen. Met tegenzin deed Joop wat er van hem gevraagd werd en belande in een busje. Daarin werd hij mishandeld en dreigden ze hem dat ze zijn familie iets aan zouden doen als hij niet binnen een week zijn schuld zou aflossen. Toen hij veel later uit het busje werd gegooid was het donker en had hij geen idee waar hij zich bevond. In een vervallen schuurtje kroop hij weg en voelde zich radeloos. Zijn hele lichaam deed zeer maar hij voelde alleen de pijn in zijn hart. Hij moest terug naar huis om zijn gezin veilig te stellen en had bedacht dat de vrij nieuwe middenklasse auto verkocht moest worden om van zijn schuld af te komen. Hoe had hij in vredesnaam zo dom kunnen zijn, ging er alsmaar door zijn hoofd. Hij maakte zich ernstig zorgen over hoe zijn vrouw en kinderen zouden reageren. Maar hij had geen andere keuze dan de confrontatie aangaan. Hij deed er twee dagen over maar vond lopend de weg naar zijn huis terug en belde aan.

Natuurlijk passeerden alle emoties de revue toen hij uiteindelijk alles had verteld. Zijn vrouw is gelukkig achter hem blijven staan en stond toe dat de auto werd verkocht om de schuld met fikse rente af te lossen. Het geld werd overhandigd aan Karel en Joop kon verder met een schone lei. De politie heeft wel een idee welke mannen de mishandeling op hun geweten hebben maar heeft helaas ‘nog’ geen bewijzen. Ook Karel kan niet worden vervolgd want uiteindelijk was hij niet bij de geweldplegingen. Joop is in therapie om van zijn verslaving af te komen en is weer aan het werk. Karel heeft ontslag genomen en is met de noorderzon vertrokken. Alles lijkt koek en ei maar voor Joop is er nog een lange weg te gaan.  Niet alleen verloor hij veel geld maar veel erger, hij verloor het vertrouwen in de mens….