Ontrafelen,

Terwijl ik op de vloer de bol wol van onze kat aan het ontrafelen ben, rafel ik ook een stukje van mijn gedachten af. Na weer eens een nacht waarin ik slecht de slaap kon vatten, doordat mijn gedachten teveel op de voorgrond spelen. Deze tijd doet erg veel met mij, maar ik denk dat je wel kunt stellen dat dat in positieve zin is. Wat ik heel erg ervaar is dat het mij een fijn gevoel geeft om zoveel mensen te zien wandelen in de natuur. Je zou kunnen zeggen, maar niemand heeft ook iets te doen. Maar zo zie ik het niet, de maanden dat Netflix een hoofdrol speelde zijn voorbij. Misschien, tenminste dat hoop ik, beginnen we een natuurlijk gevoel terug te vinden. Terwijl ik nog druk met de bol wol aan het ontrafelen ben, komt de boel soms weer hopeloos vast te zitten. Maar door goed te kijken en te ontdekken waar de draden zich bevinden, beginnen de knopen te verminderen. Gisteravond keken we naar een programma waarin een bezoekje werd gebracht aan een nieuw project in Groningen waar Tiny houses worden gebouwd. Zodra ik Tiny house hoor, ben ik allert omdat mij dat enorm aanspreekt. Er werd gesproken met een paar mensen en hun beweegredenen en ik voelde een connectie. Toen de programmamaakster weg liep, zei ze; dat zou toch iedereen willen. Ik weet niet of iedereen dat wil, maar ik denk dat er best veel mensen zijn die er veel gelukkiger van worden. En dan trek ik plotseling een venijnige knoop in de kluwen wol van onze kat. Door de strakke knoop behendig los te peuteren komt er weer beweging in de draad. Bij mijn ideale plaatje hoort een leven met veel minder spullen/ballast en minder belasting op onze mooie aarde. Maar zei mijn ega, dat zie ik bij ons nog niet echt. Toch ben ik er wel dagelijks mee bezig hoe het beter kan en moet, maar wat ik denk is natuurlijk niet zichtbaar. Maar waarom doen we er dan niet meer aan? Nog steeds heb ik een wirwar van draden in mijn hand, maar de knopen worden al een stuk losser. Dan wordt me duidelijk waarom ik zo’n sterk saamhorigheidsgevoel heb bij het zien van alle mensen in de natuur. We hebben elkaar zo nodig in alles wat we doen en willen er niet buiten staan. Dus hoe meer we met z’n allen naar een schonere en gezondere aarde toe werken, hoe makkelijker het wordt. Wat zou het fijn zijn als deze pandemie ons allen in die richting gaat bewegen. En dan trek ik plotseling de laatste draadophoping los en kan onze kat aan een mooie ’nieuwe bol‘ 🌎 beginnen!